ادبیات غنایی در آیینه جامعه شناسی

هدف این نوشتار بررسی مطابقت منظومه‌های غنایی خسرو و شیرین و لیلی و مجنون از نظر ساخت و محتوا با نظریات جامعه‌شناسانه‌ی جورج لوکاچ، پی‌یر بوردیو و تئودور آدورنوست از این روی تحقیق به روش تطبیقی -تحلیلی انجام می‌گیرد. مساله آن، تحلیل درونمایه‌ی غنایی این دو اثر بر اساس ذهنیات، عینیات، دیدگاه‌های کنش، تمایز فرهنگی و سرمایه‌های چهارگانه، بازتاب، قیافه‌شناسی فکری، صنعت فرهنگ و شخصیت قدرت‌طلب است و اهمیت مسئله در این است که منظومه‌های خسرو و شیرین و لیلی و مجنون در میان داستان‌های غنایی فارسی دارای جایگاه ویژه‌اند بنابراین بررسی آن‌ها بر پایه‌ی گونه‌های متنوع نقد، دارای اهمیت است یکی از گونه‌های مهم نقد، نقد جامعه‌شناسی و نظریه محور است و کاربست آن، درک تازه‌ای از محتوای این دو اثر به ما می‌دهد؛ لذا جلوه‌های جامعه‌شناسی ادبیات غنایی، ویژگی‌های غنایی و جغرافیای فرهنگی دو اثر یادشده به صورت مجزا و سنجشی با آرای جامعه‌شناسان مطابقت داده‌شد.